No tak
Tyle zamieszania o jeden list...
Zamieszanie przeze mnie
Bo i list ode mnie...
I wszystko do góry nogami poprzewracałam
Za bardzo ufałam
Że możliwe to
Co mi powie człowiek...
Dlatego nie ufam ludziom...
I wiem że szczęścia miałam dużo
Gdy spotkałam Anioła
Gdy cała fikcja
Zabierała wszystko
Anioł to naprawiał za mną
Nad przepaścią stał przede mną
Bo wiedział że gdy Go zobaczę
Napewno nie skoczę
Właśnie-za dużo wiedział
W każde słowo które mi powiedział
Wierzyłam tak
Jak chyba w nic nie wierzył razem wzięty cały świat...
Hehe-dalej wierzę
I wiary tej nie zmierzę...
I tak właśnie stwierdziłam
Że oszukiwana byłam przez tak wielu ludzi
Przez tych którym chciałam wierzyć co było błędem...
Chciałam wierzyć, ufać co było obłędem...
Artur był człowiekiem
I się nie doczekał...
Anioł jest moim Stróżem
Niewiędnącą różą
-Jemu ufam
Arturowi tylko chciałam
Ale nie wyszło
I zawalił mi wszystko...
Może chciał dobrze ale dla kogo?
Wydawał się jedyną osobą której można wierzyć
Ale nią nie był-a mi się zdawało
Bo nie wiedziałam wtedy co to znaczy...
Anioł jest taką osobą napewno
Czuwa nade mną
Nie chce mnie na siłę zmieniać
Czasami przecenia...
Ale to dlatego jeszcze tu jestem
-Tak chcę dziękować za każde te 'gesty'...
Pamiętaj że czasem nawet Anioł potrzebuje pomocy...
Aniele-ja o tym pamiętam...
Wiesz?...
A może wiedzieć nie chcesz?...